Końcem marca w naszej szkole zostały wręczone nagrody w ramach akcji pt.: „Akcja – motywacja, czyli gdyby mi się chciało, tak jak mi się nie chce.” Głównym jej celem jest zmotywowanie uczniów do nauki. Challenge polega na podniesieniu swojej średniej ocen. O ile? Im więcej, tym lepiej.
„Leniwy, ale zdolny” – tak często tłumaczymy zachowanie innych ludzi. Ale czy na pewno lenistwo jest stałą cechą charakteru? Zachowanie, potocznie określane jako lenistwo, można zdefiniować jako brak motywacji ku określonemu działaniu. Co zatem może wpływać na brak motywacji. Przyjrzyjmy się kilku powodom, dla których brakuje nam motywacji. Brak motywacji wynikać może z braku celu Problemem w trudnościach z realizacją celów może być nie tyle brak odwagi czy lenistwo, ile źle określony cel. Jeśli w pracy nie widzimy sensu naszych działań, jest wysoce prawdopodobne, że wkrótce poziom naszej motywacji wyraźnie spadnie. Zredefiniowanie celu czy nadanie sensu pracy może znacznie zwiększyć naszą ochotę na działanie. Brak motywacji może być wynikiem poczucia bezradności Martin Seligman wykazał w swoich badaniach, że poczucie bezradności przekłada się na niepodejmowanie działania. Tzw. wyuczona bezradność jest stanem wytworzonym w nas samych, kiedy przed dłuższy czas byliśmy poddawani oddziaływaniu szkodliwych bodźców lub nieprzyjemnych sytuacji. Przykładem może być przedłużająca się w pracy krytyka przez naszego szefa. Krytyka ta jest w stanie doprowadzić do tego, że kiedy nawet zmieni się przełożony, nasza motywacja nadal będzie niska. Sposobem na taki stan jest nabycie poczucia skuteczności i kontroli. Żeby to osiągnąć, warto popróbować nowych działań czy pomysłów. Nawet mała zmiana, dająca nam poczucie, że mamy na coś wpływ, może zapoczątkować odbudowywanie poczucia sprawczości. Brak motywacji jako wynik przemęczenia Znana w psychologii teoria Maslowa wskazuje, że jeśli nie zaspokoimy bardziej podstawowych potrzeb, trudno nam jest się skupić na zaspokajaniu tzw. potrzeb wyższego rzędu. Jeśli np. jesteśmy niewyspani lub głodni, będziemy mieli trudności w skupieniu się na samorealizacji. Bazując na tej teorii można powiedzieć, że przemęczenie (np. wynikające z przepracowania) wpływa na spadek motywacji i dopóki nie zregenerujemy naszego organizmu, trudno będzie nam wykrzesać z siebie optymizm do dalszej, wzmożonej pracy lub nawet do aktywnego relaksu. Przyczyna braku motywacji może leżeć w braku wiedzy na temat zarządzania sobą w czasie oraz braku wiedzy z zakresu rytmów dobowych naszego organizmu Zarządzanie sobą w czasie to zrozumienie, że aby skutecznie funkcjonować, musimy obowiązki i zadania odpowiednio podzielić. Z pomocą przychodzi tutaj np. zasada Pareto, która mówi, że nie chodzi o wypełnianie wszystkich obowiązków, lecz o osiąganie efektu. Okazuje się, że czynności, które nie zbliżają nas do celu, stanowią 80% naszego czasu. Dlatego warto skupić się na tych 20% czynności, które naprawdę są istotne. Również narzędzie, jakim jest matryca Eisenhowera, pozwoli nam ustalić, które czynności są pilne i ważne, a które nie i w jakiej kolejności je wykonywać. Jeśli chodzi o tzw. rytmy okołodobowe, psychologowie zauważają, że poziom naszej motywacji nie jest stały przez cały dzień i waha się w zależności od pory dnia. Warto zatem przyjrzeć się, kiedy jest najwyższy i kiedy warto działać, a kiedy trzeba sobie pozwolić na chwilę relaksu, ponieważ poziom ten osiągnął wartość najniższą. Brak motywacji może być rezultatem prokrastynacji, czyli chorobliwego odkładania spraw na później Prokrastynacja może wynikać z kilku przyczyn: może to być nuda, zła organizacja pracy, brak wiary w siebie lub w powodzenie przedsięwzięcia czy perfekcjonizm. Przeciwdziałanie wymaga zdefiniowania problemu. Rozwiązaniem może być uatrakcyjnienie sobie wykonywania danej czynności, stworzenie dobrego i – co ważne – realnego planu działania, poznanie własnych mocnych stron lub nauczenie się, jak radzić sobie z niepowodzeniami. Powodem braku motywacji może być również brak wiary we własne możliwości Przyczyn braku wiary w siebie na ogół można szukać w wychowaniu, w okresie dorastania. Wtedy to zaszczepiane są nam przekonania (przez rodziców, nauczycieli czy inne osoby z bliskiego otoczenia), według który jesteśmy zbyt leniwi, nie nadajemy się do czegoś, nigdy nie będziemy dobrzy w danej dziedzinie itd. Takie przekonania tkwią z nas na tyle głęboko, że często już w dorosłym życiu sabotujemy sami swoje działania. Nie widzimy sensu w podejmowaniu prób zmiany naszego życia, bo mamy takie przeświadczenie, że i tak nam nie wyjdzie. Rozwiązaniem tego problemu jest dotarcie do takiego błędnego przekonania i próba wypracowania nowego, bardziej nas wspierającego. Na koniec warto dodać, że na naszą motywację duży wpływ ma nasze nastawienie. Nie musimy być wcale omnibusami, żeby osiągać sukcesy. Badania pokazują, że wbrew powszechnemu mniemaniu, w życiu najlepiej radzą sobie nie prymusi, ale osoby, które uzyskują średnie wyniki. Okazuje się, że prymusi wcale nie muszą być bardziej inteligentni od osób przeciętnych. Mają oni za to dużą potrzebę aprobaty społecznej, w związku z czym starają się spełniać oczekiwania otoczenia (rodziców, nauczycieli). Warto tutaj pamiętać, że przez długi czas panowało przekonanie, że dobry uczeń to taki, który posiada encyklopedyczną wiedzę. Niestety, wiedza ta nie zapewnia automatycznie dobrego radzenia sobie w życiu. Co ciekawe, część z tych osób nawet nie kończy studiów. Jak mówi Brian Tracy, wielu biznesmenów i ludzi, którzy osiągnęli sukces to osoby, które w szkole były średnie lub nawet słabe. Wskazuje on, że nasza wiedza i umiejętności to tylko 15% naszego sukcesu. Reszta zależna jest od naszego nastawienia. Robert Kiyosaki w swojej książec „Bogaty ojciec, biedny ojciec” ujął to jeszcze inaczej, pisząc, że „prawdziwa nauka potrzebuje energii, pasji i palącego pragnienia”. O autorze Monika Goworek – psycholog, terapeuta, Warszawa Monika Goworek – The post „Żeby mi się chciało tak jak mi się nie chce” – sztuka motywacji appeared first on Blog dla pacjentów.
Znajdź w tym sens. Pikiatoria. odpowiedział (a) 03.07.2014 o 23:38: w tym czego ci się nie chcę. puka101999. odpowiedział (a) 04.07.2014 o 22:49: To idź jeszcze raz spać..albo mam lepszy pomysł. Nie budź się wgl ;)) Błękitna Serpentyna.
Każdy przynajmniej raz w życiu, wypowiedział to zdanie (u mnie najczęściej zdarzało się to w trakcie sesji). Mając mnóstwo kreatywniejszych i przyjemniejszych rzeczy do roboty, nauka do egzaminów czy inne obowiązki najchętniej odłożyłabym na dalszy plan. No bo co przyjemnego może być we wkuwaniu norm budowlanych czy w nauce do obszernego kolokwium? Czasem jednak lepiej zrobić coś od razu i nie zaprzątać sobie tym głowy przez resztę dnia czy tygodnia. No dobrze, wszystko ładnie, pięknie, ale jak sprawić, by mi się chciało tak jak mi się nie chce? Wyznacz sobie cel, który chcesz osiągnąć. Praca, którą wykonujesz zawsze musi do czegoś prowadzić. Jeśli za coś się bierzesz, robisz to po coś. Np. nauka do egzaminu przybliży Cię do celu, jakim jest otrzymanie tytułu naukowego, który umożliwi zatrudnienie w wymarzonej firmie, a zdobyta wiedza pomoże w założeniu własnej działalności. Wszystkie działania podejmujemy najczęściej z własnej nieprzymuszonej woli. Nie chcesz chyba zrezygnować z czegoś, na co pracowałeś tyle lat? Wysypiaj się. To podstawa podstaw. Dobry sen jest lekarstwem na wszystko. Zmęczenie, potęguje wrażenie nicniechcenia i niezadowolenia. Po nieprzespanej nocy jesteśmy nieefektywni i znużeni. Powinieneś poznać siebie na tyle dobrze, by wiedzieć jaka dawka snu jest dla Ciebie odpowiednia i miarę możliwości się jej trzymać. Zaczerpnij świeżego powietrza. Dzięki temu odświeżysz swój umysł i nabierzesz energii do dalszego działania. Jeśli nie masz możliwości wyjścia na zewnątrz, przewietrz chociaż pokój, w którym pracujesz. Od razu poczujesz ulgę i przypływ dobrej energii. Pomyśl sobie, że nie jesteś sam. Może wydawać się to śmieszne, ale mi zawsze ułatwia to zadanie. Czuję się o wiele bardziej komfortowo jeśli wiem, że nie jestem osamotniona w robieniu czegoś niezbyt przyjemnego i że duża część społeczeństwa zmaga się z tym samym. Pomaga mi to zmobilizować się i skończyć użalać nad sobą. Myśl o pozytywach i wyznaczaj nagrody. Pomyśl o wolnym czasie, który zyskasz jeśli skończysz wykonywać dane zadanie. Czy nie warto się dla niego poświęcić? Jeśli uda Ci się zrobić coś o godzinę szybciej niż zakładałeś, zaoszczędzony czas możesz poświęcić na przeczytanie fragmentu ulubionej książki, zobaczenie serialu lub wieczorny jogging. Jednym słowem – na wszystko co lubisz. Po wykonanej pracy warto wyznaczać sobie nagrody, które niesamowicie motywują i sprawiają, że od razu staje się ona przyjemniejsza. Nie zostawiaj wszystkiego na ostatni moment. W przeciwnym wypadku, ogrom pracy, jaki musisz włożyć w wykonanie zadania może Cię przytłoczyć i tym bardziej nie będzie Ci się chciało. Lepiej rozłożyć sobie ją na etapy i codziennie zbliżać się do celu. Warto założyć sobie zapas czasowy, ponieważ najczęściej zadanie rozwleka się w czasie. Im szybciej zabierzesz się za wykonanie zadania, tym szybciej skończysz. I będziesz mógł robić to, co lubisz. Po co odkładać coś w nieskończoność i ciągle zaprzątać sobie tym głowę? Nie lepiej wykonać nielubiane zadanie od razu, by poczuć ulgę? W ten sposób zrzucisz z siebie zbędny balast. Odzyskasz świeżość umysłu i będziesz mógł zająć się czymś przyjemnym. Odpuść jeśli masz czas. Jeśli termin jest dość odległy, a nie potrafisz zmobilizować się, by akurat dzisiaj wziąć się do pracy – odpuść. Bywają takie dni, kiedy nic nie wychodzi, wszystko leci nam z rąk i najchętniej od rana do wieczora leżelibyśmy w łóżku z pudełkiem lodów i ulubioną książką. Nic na siłę. Jesteśmy tylko ludźmi i każdy z nas może mieć słabszy dzień. Warto czasem wsłuchać się w swoje wnętrze i nie działać wbrew sobie. Polecam wypróbować powyższe rady. Może u Was również się sprawdzą i pomogą zmotywować się do wykonywania niezbyt lubianych zadań. Koniecznie podzielcie się w komentarzach swoimi sposobami wyjścia ze stanu „nicniechcenia”.
Jest to SAMODYSCYPLINA. I nie krzyw mi się tu proszę. I nie przewracaj oczami, wiem, że możesz czuć się zmęczona na samą o niej myśl. Samodyscyplina – na moje i Twoje szczęście – nie jest jakąś magiczną mocą dostępną wyłącznie dla niektórych. To nie jest dar, z którym albo się rodzimy, albo nie. Opublikowane o 10:26h w kategorii Dorośli Chyba każdy z nas ma za sobą doświadczenie, kiedy nic się nie chce, a tyle jest do za kilka dni, termin oddania pracy zbliża się nieubłaganie, a my mamy największą ochotę na leżenie w łóżku, patrzenie w sufit lub ewentualnie oglądanie seriali i scrollowanie Facebooka. Niechęć do zabrania się do pracy jest tak duża, że wydaje się być obezwładniająca. Myślimy: „ok, miałem dziś przygotować plan prezentacji…ale tak mi się nie chce. Może zrobię to jutro? Tak! Jutro na pewno będę mieć więcej energii…” Po czym przychodzi kolejna myśl: „hmm, ale na jutro mam inne plany…czy zdąże ze wszystkim?” – pojawia się lęk!Z czego wynika niechęć do działania?Można tłumaczyć ją na wiele sposobów. Najczęściej mówimy o braku motywacji, źle zdefiniowanym, niekonkretnym celu, niskim poziomie dyscypliny czy po prostu skłonnościach biologicznych – mówiąc „taki już jestem” czy „zawsze tak miałem”. Ale czy rzeczywiście chodzi tylko o to? Często okazuje się, że nie mamy wystarczająco dobrych powodów, by przerwać stan, w którym tkwimy. Nie czujemy się aż tak źle w swoim ciele, by zacząć ćwiczyć, nie czujemy skutków spożywania zbyt dużej ilości cukru, by zacząć zwracać uwagę na to, co jemy, nie potrafimy określić czasu jakiego potrzebujemy do nauki, więc wydaje nam się, że jedna zarwana noc wystarczy, by przyswoić materiał. Dodatkowo, kiedy wpadamy w wir prozaicznych, łatwych i przyjemnych aktywności, którym poddajemy się na co dzień bardzo trudno jest wymagać od siebie zrobienia czegoś większego i mniej się wciągnąć w pewną wyliczankę przez nasz umysł. Brzmi ona: „zacząć-nie zacząć”/„chcę-nie chcę”. Wciągamy swoje myśli w grę, a nasz mózg najczęściej wybierze krótszą drogę i chwilowe szczęście. Kiedy to zauważymy, przerwiemy i po prostu zaczniemy, często okazuje się, że samo wykonanie zadania było mniej męczące niż myślenie o po głębszym zastanowieniu może się także okazać, że zadanie, jakiemu przyszło nam sprostać, zostało nam przez kogoś narzucone i po prostu nam nie zależy. Cel, do którego prowadzi nie jest spójny z naszą wizją o sobie, życiu, przyszłości czy wartościami, więc to staje się przeszkodą to pokonania oporu. Kolejnym utrudnieniem w rozpoczęciu działania jest ocenianie siebie. Myślimy: „i tak mi się nie uda, nie zrobię tego wystarczająco dobrze, i tak mam już za mało czasu”. To przekonania o nas samych przemawiają przez nas. A co gdybyś po prostu zaczął? Bez oceniania jak to robisz, bez planu minimum, jaki należy wykonać tego dnia, bez myślenia o rezultatach. Co zrobić, by pokonać lenistwo?Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Pomocne może okazać się wsłuchanie się w siebie i wzięcie odpowiedzialności za swoje wybory. Bierność prowadzi do pogoroszenia samopoczucia, co z kolei wpływa na poczucie zrezygnowania i bezradności. Koło się zapętla. Stajemy się bierni, poddajemy się wpływowi losu na to co z nami będzie, zamiast samemu zdecydować jak chcemy, by że weźmiemy udział w konkursie – dziś mija termin zgłoszeń, ale nie możemy się zebrać, jakaś wewnętrzna siła tak bardzo nas powstrzymuje. Co z tym zrobić? Spróbujmy się zaciekawić. Może pisanie nie jest dla nas fascynujące, ale kiedy myślimy o wyborze grafik jest nam nieco przyjemniej, bo np. lubimy fotografię. Posłuchajmy siebie i idźmy za tym tropem. Kiedy zrobimy to, co chcemy, zyskujemy energię na dalsze działania. Spróbujmy wyodrębnić aspekty, które nas męczą oraz które dodają nam energii i mieszajmy je ze sobą. Na początku może nam się wydać to nie intuicyjne, ale z czasem, kiedy przekonamy się, że na całość zadania składają się różne elementy i zauważymy, a następnie zaakceptujemy, że niektóre z nich lubimy bardziej, a inne mniej – przekonanie siebie do działania powinno być mniej wymagające. RETRO Kubek GARNUSZEK 320ml biały ŻEBY MI SIĘ CHCIAŁO TAK JAK MI SIĘ NIE CHCE. Menu. Produkty. add remove . Zastawa stołowa add remove . Talerze; Kubki
Żeby mi się chciało tak jak mi się nie chce… Znacie to uczucie? Ogólna niechęć do robienia czegokolwiek, czasem mylona z lenistwem… Zagościła u mnie na dobre. Walczę z nią ale czuję, że ciągle przegrywam, na szczęście to tylko przegrane bitwy. Wszystko zaczęło układać się jakoś nie tak, kilka złych wiadomości, nieplanowana przeprowadzka, kilka porażek, niby nic wielkiego, takie codzienne złe wiadomości, które w konsekwencji doprowadziły mnie do miejsca w którym jestem, czyli motywacyjnego dna. Wiem, że każdy miewa gorsze i słabsze dni, czasem chce nam się bardziej, czasem mniej ale u mnie to już trwało zbyt długo, dobre kilka miesięcy, dlatego powiedziałam stop! Codzienna walka To nie tak, że leżę cały dzień w łóżku i nic nie robię, mam bardzo rozwinięte poczucie obowiązku, które mi na to nie pozwala. Dlatego dom ogarnięty, obowiązki w pracy wypełnione i na tym koniec. Przecież wcześniej czas spędzany obecnie przed telewizorem spędzałam na siłowni, na czytaniu świetnych książek, czy pisaniu. Teraz nadrabiam zaległości serialowe i filmowe, a raczej powinnam napisać nadrabiałam, ponieważ zaczynam kolejną bitwę, mam nadzieję, że ostatnią. Próbowałam już chyba wszystkiego co do tej pory działało. Odpuszczałam na kilka dni i spędzałam czas na błogim nic nie robieniu, zwykle po kilku dniach wszystko wracało do normy i pełna nowej dawki energii szalałam! Tym razem nic! Skoro to nie działa to może weekendowy wyjazd na podładowanie akumulatorów? Nawet trzy wyjazdy nie pomogły… Nie wspomnę już o motywacyjnych książkach, podcastach i tabelkach. Skoro wszystkie bitwy przegrałam, czas wytoczyć najcięższe działa. Martina Zawadzka Life & Business Coach Coaching zawsze kojarzył mi się z usługą luksusową, skierowaną do dyrektorów i innych wysoko postawionych notabli. Zresztą jakoś specjalnie nigdy się tym nie interesowałam i nawet nie wiedziałam na czym tak dokładnie polega i przede wszystkim co ma na celu. Gdzieś w otchłaniach internetu natknęłam się na dobrze mi znaną Martinę, którą podziwiam od dawna i okazało się, że Martina została coachem i pokaże mi doskonałą broń do walki z moim utrapieniem. Dlaczego zaufałam właśnie Martinie? Ponieważ od dawna śledzę Jej bloga ponieważ mi imponuje i jak sama mówi Jej życie jest Jej najlepszą wizytówką i ja się z tym zgadzam. Gdybym tylko znalazła w sobie trochę więcej odwagi sama zdecydowałabym się na roczną podróż dookoła świata. A Jej grudzień na Bali, o którym gościnnie opowiadała u mnie na blogu, trafił na moją listę ‘to do’, nie tych najpilniejszych ale jest 🙂 W słuszności mojej decyzji upewniły mnie odwiedziny na stronie i umówiłam się na sesję! Zdecydowałam się na sesję przez telefon, nie patrząc komuś w oczy czuję się bardziej swobodnie, dlatego ten rodzaj kontaktu jest dla mnie idealny. Moje wrażenia po 3 sesjach Na wstępie dodam, że to nie koniec! Co prawda Martina tak prowadzi rozmowę, że natychmiast uświadamiasz sobie jakie są twoje cele, z czym masz problem i jak go rozwiązać, jednak realizacja nie przebiega już tak gładko. Pojawiają się problemy, które wymagają przepracowania, tak przynajmniej było u mnie. Po pierwszej sesji, a właściwie drugiej, ponieważ pierwsza sesja u Martiny jest sesją organizacyjną, miałam już wszystko pięknie poukładane w głowie, pełna mobilizacja i działanie! I tu pojawił się problem, nie wszystko poszło po mojej myśli. Moim demotywatorem okazał się brak organizacji czasu. Oczywiście mam zorganizowany dzień, chodząc do pracy, automatycznie tą organizację mam narzuconą, tu chodzi o przemyślaną organizację. Opracowałam konkretne cele na każdy dzień i to realne cele, a nie takie idealne = niemożliwe do spełnienia. Każdego dnia cieszę się, że zrobiłam coś co sobie zaplanowałam i to napędza mnie do dalszego działania. Powiecie, że żadna nowość i Ameryki nie odkryłam. Ja swoją właśnie odkryłam 😉 Odkryłam swoje cele (zupełnie nowe :)) i sposób na ich realizację, już wiem co mnie zmotywuje do dalszej pracy! Po drugie w moim przypadku więcej znaczy lepiej. Ja po prostu nie mogę mieć czasu. Napięty grafik mnie motywuje! Jeśli mam zbyt mało zajęć robię jeszcze mniej. Jeśli zaplanuję sobie 2 zadania na dany dzień, zrobię jedno, ale jeśli zaplanuję sobie 10 to zrobię 8, jakoś jeszcze nie osiągnęłam idealnych 100% ale wszystko przede mną! Moja broń w walce o lepszą mnie to uświadomienie sobie jakie mam w życiu cele, te które mnie naprawdę uszczęśliwią i które są takie naprawdę moje. Czy już zdefiniowałam wszystkie? Oczywiście, że nie i ciągle nad tym pracuję! Jeśli czujecie, że Wasze życie stanęło w miejscu, macie problem z osiągnięciem swoich celów albo z ich zdefiniowaniem, polecam kontakt z Martiną @
  1. Ζጩ ւուքиዬуթег
  2. Боцо ጬющоማеλ
    1. ኻχедխбጋዌላ звезакε
    2. Υνሷ нек
  3. ራинаփуρ а соኂ
Pewnie, że można. Tylko to się raczej nie uda. Świnie nie zaczną nagle latać (pomińmy zrzucanie ich z wysokości i transport samolotami). W tej historyjce nie chodzi o to, że facet zaczyna życie na nowo, chodzi o to, że farmi benefity ze swojej nowej tożsamości, które tak za bardzo nie powinny mieć związku.
Dzisiejsza złota myśl jest specjalnie dla tych, co by chcieli dostać odpowiedź na pytanie: „żeby im się chciało, jak im się nie chce”. Tę myśl wypowiada Kamil Cebulski w książce Jolanty Gajdy E-biznes jako sposób na sukces: Wiele osób zadaje sobie pytanie: „Co zrobić, aby chciało mi się robić co innego, niż mi się chce?” Nie ma na to odpowiedzi. Trzeba ruszyć tyłek, zdać sobie sprawę, że nie wszystko, co robimy, robimy, bo chcemy – i zrezygnować z „wygody” dla wyższych celów.„ A więc do dzieła 😉 W życiu nie wszystko co musimy robić jest przyjemne, ale konieczne. Np. nie lubisz zmywania i co? Nie będziesz zmywał, bo ci się nie chce. Wkrótce zabraknie ci naczyń – a „zmuszenie się” wtedy do zmywania, do dopiero będzie wyczyn. I wtedy też nie będzie ci chciało bardziej niż na początku, gdy zlew nie był jeszcze pełny. Po prostu trzeba to zrobić i już ;D Pozdrawiam pozytywnie 😉
. 141 344 683 587 195 581 654 308

zeby mi sie chcialo tak jak mis ie nie chce